ABSTRACT
Öz: Uzaktan çalışma, gündeme geldiǧi 1970'li yıllardan, Covid-19 pandemisinin yaşandıǧı döneme kadar nispeten daha yavaş bir gelişim gösterse de pandeminin yaratmış olduǧu olaǧanüstü koşullar nedeniyle zorunlu bir çalışma biçimine dönüşmüştür. Uzaktan çalışmanın pandemi ile yaygınlaşan bir olgu alarak öne çıkması, örgütler, çalışanlar, toplum ve çevre açısından saǧladıǧı olası faydalarını daha çok görünür hale getirmiştir. Aynı zamanda, uzaktan çalışma uygulamalarında karşılaşılan güçlükler hem araştırmacılar hem de uygulamacıların dikkatini bu yöne çekmiştir. Bu çalışma, işletmelerde uzaktan çalışanların, uzaktan çalışma deneyimlerine yönelik algılarının, demografik özelliklerine göre farklılaşıp farklılaşmadıǧını ortaya koymayı amaçlamaktadır. Uzaktan çalışma deneyimine sahip 667 kişiden, anket tekniǧi kullanarak veri toplanmıştır. Veriler, t-testi ve tek yönlü varyans analizi (ANOVA) kullanılarak analiz edilmiştir. Çalışmanın bulguları, belirlenen demografik deǧişkenlere göre çalışanların genel uzaktan çalışma algıları arasında istatiksel olarak anlamlı bir farklılık olmadıǧını göstermektedir. Buna karşın, uzaktan çalışma algısı ölçeǧinin uygunluk, toplum üzerindeki etki, organizasyonel destek, ilişkilerin etkilenmesi, iş-yaşam dengesi, finansal katkı ve beceri gelişimi algısı boyutlarında demografik deǧişkenlere göre anlamlı farklılıkların olduǧu tespit edilmiştir.Alternate :Although remote working has developed quite slowly from the 1970s when it came to the agenda until the time of the Covid-19 pandemic, it has turned into a necessary working practice due to the extraordinary conditions caused by the pandemic. The prominence of remote working as a phenomenon that has become widespread with the pandemic has made its possible benefits in terms of organizations, employees, society, and the environment more visible. At the same time, the difficulties encountered in remote working practices have drawn the attention of both researchers and practitioners in this direction. This study aims to reveal whether the perceptions of remote workers in businesses about their remote working experiences differ according to their demographic characteristics. Data were collected from 667 people with remote working experience using a survey method. Data were analyzed using t-test and one-way analysis of variance (ANOVA). The findings of the study showed that there is no statistically significant difference between the general remote working perceptions of the employees according to the stated demographic variables. In spite of that, it was determined that there are significant differences according to demographic variables in the relevance, impact on society, organizational support, affecting relationships, work-life balance, financial contribution and skill development dimensions of the remote working perception scale.